We gingen er goed voor zitten, via een rating op Netflix was deze film op dit moment #1 populair van alle kijkers. Met een hoofdrol van Jason Statham waren de verwachtingen toch wel enigszins hooggespannen. De start met een onderzeeër die een aantal jaren was aangevallen door een onbekend “iets” heeft nog steeds iets spanning opbouwend. De eerste beelden daarna van bezoek aan het onderzoekcentrum midden in de Zuid Chinese Zee beloven nog steeds veel. Daarna wordt het met de komst van “miljardair” Jack Morris al snel duidelijk dat hier geen toppers zijn aangenomen om iets van de film te maken qua acteurs.
Dan de technische aspecten. In een eerste missie naar het diepste der diepte van de oceanen wordt een soort capsule gestuurd met 3 bemanningsleden. Lachwekkend is de technische staat van dit futuristische ontwerp, vooral in deze tijd had dit veel spectaculairder eruit kunnen zien, met als voorbeeld de vele high-tech science-fiction films van de laatste jaren. Uiteraard gaat er van alles mis, komt er een dronken held van weleer op de proppen die het opneemt tegen een enoooooorme nephaai. Veel doden later, de inzet van het leger, bijna dood van de held maar uiteindelijk: eind goed al goed.
Wat vooral stoorde was dat het genre werd omschreven als “horror” terwijl de haai in Jaws, vooral voor in die tijd, vele malen meer ontzag inboezemde, deze megalodon was in alle facetten van The Meg een lachertje. Wellicht kunnen kleine kinderen nog slapeloze nachten krijgen van deze film maar als volwassene: overslaan deze film!
